Го гледаме нивното патење и страдање, но и им се восхитуваме на борбата, храброста и истрајноста. Животот не бил великодушен кон нив, а тие не се предаваат. Принудени да ги напуштат родните огништа, своите блиски и се што имале, се судруваат со неразбирање, омраза и предрасуди во земјите каде што бараат малку сонце, парче леб и чаша вода. И мирен сон. Подоцна и образование и достоинствен живот, зошто не?