Откако пристигнав во Македонија, почувствував мала промена во мене. Можеби е начинот на кој луѓето ми ги отвораат вратите без двоумење, или како само една пијачка може да ги претвори странците во нешто поблиско. Добредојдето што го добив овде беше повеќе од учтивост, се чувствува како вистинска покана за припадност, да бидам дел од ритам со кој не пораснав, но некако го препознавам.

Поентата на нашето списание е да прибира гласови и да истражува приказни и врски што ги преминуваат границите: и буквалните и емоционалните. Од волонтерско патување на сончевите брегови на Аруба, до тивките, но длабоки лекции по јога или суптилните начини на кои музиката може да ги излечи нашите умови и срца.

Живеењето овде ме научи дека културата не е само она што го гледате во традициите или архитектурата. Тоа е во паузите меѓу зборовите, во начинот на кој луѓето се грижат едни за други без да прават претстава, во музиката што ве влече во својот ритам без разлика дали ги разбирате текстовите или не.

Во овие моменти, тивко вградувајќи се во секојдневниот живот, најдов чувство на место далеку од дома. Затоа сакав да кажам: Ти благодарам, Македонијо!

Касандра Журну