Надежта е глуварче – и глуварчето е тоа. Приказната за сè си го продолжува својот тек така што најмалото, најситно семе од него е носено и однесено од раниот летен ветрец. И покрај неговиот сосема незабележителен изглед, тенкото семе поседува тајна супермоќ: може да се вкорени дури и на најневеројатните места под најсуровите и најзабранетите услови. Откако ќе се смири на земјата, расте неуморно. Нема начин да се спречи да пушти длабоки корени и да расте раширени лисја обликувани од самата олицетворение на храброста (Никогаш не заборавајте – тоа е Dant-de-Lion). Иако може да се перцепира како непосакувано или деструктивно, неговото влијание е чисто корисно. Кога се третира мудро, неговите зелени бои можат да го негуваат гладниот ум, а неговите жолти бои можат да ја излечат скршената волја.

Но, ретко доаѓа само. Кога еден ум е нахранет и неговата волја е обновена, преземањето акција станува неизбежно. Жолтата станува бела и едно треперење се трансформира во нешто меко, подготвено да тргне. Исто како што се споделува убавината на жолтата боја, белата се шири за да се осигури дека нејзината суштина е одржана. Затоа што така функционира – треба да се споделува и шири за да се одржи вербата во можноста за позитивна иднина.

Значи, кога следниот пат ќе наидете на глуварче кое се пробива низ пукнатина на асфалтот, дали ќе имате храброст да ризикувате и да бидете полни со надеж?

Софија Абег