Ако ми кажеше пред неколку месеци дека ќе бидам тука – да предавам англиски јазик во турски крајбрежен град, да пијам чај и јадам симит, смеејќи се со ученици и наставници околу логорски огнови и шатори и патувајќи насекаде – веројатно ќе се насмеев.

Но, еве ме. И ова е најдобрата одлука што ја донесов за ова лето.

Задолженијата? Волонтирање во град кој се чувствува како да е издигнат од сончева светлина и солена вода. Предавање англиски јазик во младински центри и водење на клубови за развивање на комуникациски вештини кои понекогаш се претвораат во терапевтски сесии или испади на смеа. Во кампот, учениците ме потсетуваат зошто започнав да го правам ова професионално – да се поврзам, а не само да предавам.

Секој ден е како разгледница од живот за која не знаев дека ми е потребна. Плажите тука не се само живописни – тие се лек за душата. Стариот град и чаршијата, хаотични и восхитувачки. Храната? Да речеме дека сега ја мерам среќата во лажици полни со супа од леќa, највкусното пиде и крцкаво ѓомлезе што ќе ве натера да верувате во Бог.

Викендите се мал милион чуда. Летање со балон во Кападокија. Капење во вонземски бели кади на Памуккале и базенот каде се капела Клеопатра. Зелениот кањон. Дуден. Прашливи патишта, преполни автобуси и разговори што поврзуваат култури и акценти.

А организацијата ЛИДОСК? Тие не само што те угостуваат, те вклопуваат во нешто многу поголемо. Нешто топло и великодушно.

Три недели. Толку беше доволно да ми се смени перспективата.

Дојдов да предавам. Останав да учам. Сигурно ќе си заминам со повеќе отколку што спакував.

Јасна Талевска,
нашата волонтерка преку ЕСК-тимско волонтирање во Анталија, Турција

Проектен партнер: LIDOSK